Zo triest...

Nietsvermoedend deze morgen vertrokken op huizenjacht, deze morgen zijn we met onze realestate agent Judy, 4 huizen gaan bekijken, nadien vlug gaan ontbijten bij Joey's diner. Toen we thuiskwamen, verschrikkelijk nieuws gekregen... Onze dierbare vriendin Karine is plots overleden. We kunnen het echt niet vatten... Ik voel mij er ziek van... We gaan haar zo missen... Op dit moment zou ik niets liever willen dan bij mijn country vrienden zijn in België om te rouwen voor deze prachtige madam.  Ze laat zoveel mensen achter met tranen, ze was een boegbeeld voor de country in België.

Ter ere van Karine die er altijd was voor mij, zelfs al toen ik hier in de States woonde, ik kon altijd op haar luisterend oor rekenen, heb ik een gedicht geschreven:

Although now unheard I thank you, for always being there,
Even when you were far away, you still cared.
You meant so much to all of us, you were special
and that's no lie
your smile brightened up the darkest day and even the greyest sky.
You have touched our hearts in so many ways, we have lost such a great person today.
Tears roll over my cheeks, writing this poem, but I smile for the moments you were in my life back home.