donker dag

Wat een leuke week ging worden, uitkijkend naar onze afscheidsfuif, heeft 1 enkel bericht een glimlach doen veranderen in tranen. Een o zo lieve meid, altijd goedlachs, altijd vrolijk, altijd klaar voor een praatje, heeft afscheid genomen van het leven. Toen ik je 2 weken geleden nog zag en we een uur hebben bijgepraat, dacht ik nog, dit is toch een schatjen, altijd zo een lieve meid. Nu lijkt het wel of dat gesprekje een afscheid was.. Dit bedroefd mij zo, we zullen nooit weten waarom. Als je zo moet afscheid nemen, wel ja, das geen afscheid en dat doet toch zo zeer.. Door dit heb ik al veel gedacht aan mijn beste vriend uit mijn jeugd, Kevin, waar ik ook plots hetzelfde nieuws had van gekregen.. Ik kan mijn tranen moeilijk bedwingen, maar ik weet dat jullie nu zijn waar jullie willen en dat moet ons sterken in het verdriet dat we nu ervaren.