weekje België

Terug op Amerikanse bodem, na een ongelofelijke week in België.
Aangekomen op zaterdag 23 februari op Zaventem om 10 uur, stonden mijn ma en Peter, Laurie en Tom ons op te wachten. Ik kwam de deuren uit en hoorde al direct mijn broertje op me roepen. We vlogen in elkaars armen. Het was een blij weerzien, vooral met Laurie die ik al 7 maand had moeten missen. Ik keek er ook enorm naar uit om bij haar te logeren een ganse week. De kids reden mee met mijn ma en Peter naar haar huis en ik reed mee met Tom en Laurie, rechtstreeks naar Dolfje, het was een emotioneel weerzien. Wat zie ik mijn boy toch graag! Nadien zijn we even gaan relaxen voor een avondje uit. S'avonds zijn we naar het bal van de Oklahoma's geweest in Gent. De Kris moest natuurlijk eens voor een volle zaal roepen dat ik terug was en het was super om terug op Kris zijn muziek  te dansen. De dansjes kwamen rapper terug dan ik dacht. Na het bal waren Tom en Laurie wel wat moe, behalve ik dan, die totaal geen last had van jetlag, zijn we dan toch maar gaan slapen. allee slapen, liggen lachen en zeveren tot s'ochtends vroeg. Op zondag morgen zijn we vertrokken naar Eeklo, voor een familiefeestje in de Mandarin. Het was leuk om gans mijn familie weer te zien. S'avonds gingen we naar het foute cafe waar we hadden afgesproken met al onze kameraden uit Schoonaarde en Jims familie was er dan ook. Faye en Owen waren ook heel blij hun beste vriendjes terug te zien en afspraken werden gemaakt om in die week ze weer te zien. Op maandag ben ik met Laurie gaan shoppen in waasland shopping center en s'avonds gaan eten met Tom, Laurie, Kenneth en Kevin, die ik nog steeds niet goed uiteen kan houden. Het was echt een geslaagde avond en we hadden ons onozel gelachen.
Op dinsdag, een aantal zaken geregeld, naar de bank, meer shoppen natuurlijk en naar Ontex bij de ex-collega's langsgeweest. Een beetje te lang blijven hangen ook, want Laurie zat in de auto maar liefst 2 uur te wachten. S'avonds moesten we gaan eten ten huize Uyttendaele en zijn Laurie en ik daar ook blijven slapen. Op woensdagmorgen uitgeslapen bij Tom thuis en tegen de middag ging Faye naar de Barrage nog eens een rijlesje meepakken. Nadien hebben we naar Owen's peter op bezoek gegaan en s'avonds ben ik met Tom nog eens langgegaan op de barrage, een beetje te laat want ik was in slaap gevallen bij Laurie thuis, en Tom had mij niet wakker gemaakt.
Op donderdag, ben ik nogmaals bij Dolfje geweest samen met Faye en Owen, Faye had het heel moeilijk. Het was hartverscheurend. Daarna zijn we bij mijn pa en Monique geweest en nog even tot bij mijn meme, die ons nog even wilde zien. S'middags heb ik de kids afgezet op kastel, waar de kids voor een paar dagen bij Juliana en Francois bleven. S'avonds hadden we een etentje in de Boondockx met Viviane, William, Kris en Christel, George en Anja, Jeffke en Tom en Laurie. Dat was super gezellig.
Op vrijdagochtend, zijn we eerst naar de begrafenis geweest van Mit moes, De kids waren heel flink in de kerk, al verstond Owen niet echt wat er gebeurde. Na de koffietafel ben ik vertrokken, om met Tom en Laurie naar de zee te vertrekken, we hadden een hotelleke geboekt. Na een wandeling op de dijk van Middelkerke, trakteerde Laurie op een vieruurke. We waren van plan s'avonds een stapke te zetten, maar na 2 wiskey cola's van Tom, was er met mij ni veel meer aan te vangen.. Zij hebben es goe gelachen en ik weet van niks meer. Het was dan ook raar om de verhalen op het ontbijt te moeten horen op zondagmorgen. Het paardrijden is jammergenoeg niet doorgegaan. we waren er niet goed van, we hadden er zo naar uitgekeken en dan kom je daar toe en doen ze of hun neus bloed? Ik had nochtans de bevestiging gekregen op mail. Nog een beetje moe en ondertussen kreeg ik wel al mijn klopje, zijn we dan naar huis gereden om ons klaar te maken voor de laatste avond. Laurie kon niet mee met ons, maar ik en Tom zijn naar het bal in Rijkevorsel geweest samen met Faye. Die was heel blij dat ze Jesscia terugzag. Na het bal zijn we Faye gaan terugdoen bij mijn ma en bij Laurie thuis gegaan. Toen Laurie om 6 uur s'ochtends ons wakkermaakte om te vertrekken, ging het opeens heel vlug en misschien wel te vlug. Ik heb Tom nog nooit zo vlug zien opstaan. Eenmaal zondagmorgen op Zaventem, vond ik van mezelf dat ik wel flink was, geen tranen, zelfs niet toen ik door de security moest, en zag mijn maatjes in mekaars armen zag vliegen met tranen. Het duurde jammergenoeg niet lang, voor de trannen ook kwamen. Zo een fantastische week, ga ik mijn leven lang onthouden.