Eerste werkdag

De reden waarom  ik heb besloten om terug aan de slag te gaan is puur het feit dat ganse dagen thuiszitten toch echt niks voor mij is. Het is een eenzaam gevoel om enkel thuis te zijn, de kids rond te rijden naar school, boodschappen te doen, het huishouden ... kortom enkel mama en huisvrouw zijn.Ik begon al een beetje een "desperate housewife" te worden.:D
Het was leuk voor de maanden die zijn gepasseerd, maar tijdens deze koude winterdagen, voelde ik de heimwee terug komen. Ik maakte Laurie bijna gek doordat ik over alles te veel nadacht en dan ook dingen begon voor te stellen die helemaal niet zijn. Als je veel tijd hebt, begin je dat dus echt wel te doen.
Vandaag ben ik dus de eerste keer terug gaan " werken". Het is niet te vergelijken met mijn bureau job bij Ontex, waar alles op tijd moest gebeuren en er toch een druk was. Zo'n job zou ik dus ook nooit meer willen. Vanaf vandaag,  ga ik enkele middagen per week gaan helpen als vrijwilliger bij Mack Hill Riding Academy, de manege waar Faye gaat rijden. Ik had toevallig gezien dat ze studenten zochten om te komen helpen in ruil voor gratis paardrijden. Alhoewel ik het niet doe om te kunnen rijden, is het wel leuk meegenomen.
Tijdens de uren dat Owen naar school gaat, ga ik daar dus naartoe.
Toen ik vandaag toekwam, mocht ik beginnen met alle wateremmers ijs en water vrij te maken, en terug te vullen. Hierbij was mijn eerste uurtje al voorbij. Ik stond er toch even bij stil, dat je eigenlijk wel veel hulp nodig hebt, want water geven is nu wel iets waar je even mee bezig bent voor zoveel paarden. Daarna heb ik een paar paarden buitengezet. Dan kwam het iets zwaardere werk, toen ik 25 balen hooi van op de hooizolder naar beneden mocht gooien en opnieuw moest stapelen op het gelijkvloers. Nadien de gangen uitgeveegd en de voederkuipen aangevuld. Ik voelde het wel al in mijn armen, want deze morgen had ik van de trap gevallen en dan voel je het wel even bij fysiek werk. De zakken van 25 kg wogen dan ook goed door op mijn blauwe arm. Maar ik vond het wel super. Het gaf mij vroeger ook altijd een therapeutisch gevoel als ik bij Dolf was en datzelfde gelukzalige gevoel had ik er ook. Ik denk dat ik daar de ganse tijd met een grote glimlach op mijn gezicht heb rondgelopen. Megan was tevreden en content met mijn hulp en dat alleen, was al genoeg voor mij. Volgende week ga ik terug en we hebben al afgesproken dat ik meer ga gaan dan de eerder afgesproken 2 dagen. Ik kijk er al zo naar uit!
Volgende week ga ik dan ook terug starten met paardrijden. Na 1,5 jaar te moeten wachten na mijn blessure, zal dat toch even wennen zijn. Maar ik heb er wel enorm zin in, ook al heb ik er wel wat stress voor ook... :)